Yalnızlığın anlamsız adımlarını atabilmenin
derin sıkıntısı içindeyken,
ruhumun derinliklerine
parlayan bir güneş gibi çıkıverdin karşıma
sen.
Ve ben,
O an şaşkınlığımı kelimelerle
ifade edememenin sarhoşluğunu yaşadım
İnsafsızca.
Hani derler ya,
Gözlerin,
Bir tabanca mermisi gibi saplandı beynime de,
Başımın içinde gül ağaçları kokularını salıverdi sanki.
İnanılmaz bir zamanda,
Tarifsiz sıkıntılarımı yok edercesine çıktın sen
Tüm güzelliğinle.
Beni böyle,
Tüm benliğinle bağlamaya hakkın varmıydı ey sevgili.
Genede,
Yüreğime hoş geldin.
Şair Karizma51741Kayıt Tarihi : 11.3.2006 09:28:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!