Yokluğunda nefes alamayan yüreğim,şimdilerde yaramaz bir çocuk gibi. Dur durak bilmiyor. Hele ki geceleri,sabahları seni görebilmenin heyecanıyla,ne kendi uyuyor,ne beni uyutuyor...
Ta ki,seni O’na anlatana kadar. Öyle hoşuna gidiyor ki,dinlerken kendinden geçiyor.
Dün gece senden bahsettim yine O’na. Görmen lazımdı,senin hayatıma girişinle adeta yaramaz bir çocuğa dönüşen şu yüreğim,adını duyunca dünyanın en uysalı kesiliveriyor…
Önce gözlerini anlattım. Baktıkça şükrettiren,derinliğinde kaybolup gittiğim o gözlerinden…
Zülfü kimi ayağın koymaz öpem nigârum
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum
Devamını Oku
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta