Yüreğime Dokunma Şiiri - Gürkan Aykut

Yıldızları avucuna topla, göğün güneşini sök de al,
İstersen papatya yapraklarını hoyratça kırp,
Sevme beni, sevme—ama kalbime dokunma...

Kır dallarını bahçedeki ağaçların,
Anıların sayfalarını yırtıp savur rüzgâra,
Sonbahar bana, ilkbahar sana—yeter ki kalbime dokunma.

Başka elleri tut istersen, başka omuzlara yaslan,
Başka gözlerde kaybol, vakti benden çal ve git,
Zamanı al, ömrümü al kalbime dokunma...

Olur da göz göze geliriz bir gün,
Aynı sokakta karşılaşır, ters yöne kaçarız belki,
Görmezden gel, ben de saklanırım ama kalbime dokunma.

Dilediğin kadar başkalarının nefesini içine çek,
Başkasının boynuna sarıl, onunla doyasıya yaşa,
Ona sarıl, ona dokun kalbime dokunma...

Bir gün aynı evin kapısını paylaşırız belki,
Aynı çocuğun ellerinden tutarız birlikte,
Bir ayrılık vurursa kapımıza kalbime dokunma, ne olur.

Gözlerini kapat ve bir an hatırla o kol kola günleri,
Etrafı görebiliyor muydun? Ben de göremiyordum,
Çekip git kolumdan, ama sakın kalbime dokunma...

Bir derdin olduğunda, gecenin kaçında ararsan ara,
Gözyaşlarını göğsüme dök, belki beni de ağlatırsın,
İçin ferahlayana kadar ağla kalbime dokunma...

Ve eğer bir gün çıkıp gelirsen kapıma,
Her zaman açıktır sana,
Fakat unutma kalbime ve umutlarıma dokunma.....