Yüreğimden kopmalar başlayınca!

Çaresiz sukuta geçtiğimde
Ve kalbi daralmalarım hicranla refakat ettikçe
Hüzün dalgaları sinemde feveran ederek sabrı davet ediyordu

An ve zaman adına
Şayet hakikatin hikmeti fevkalade saklandığında
Umutlar solgun baharlarda sararan yaprağı melalini hatırlatınca

Bir hüzzam şarkıyla
Perdeler arasında raks eden sazende sessizliğinde
Yüreğimden kopmalar başlayınca ve gözyaşlarım çıkıyor karşıma

Ne muradım kaldıysa
Yaşanmadan çeyiz sandığı misali mahrem olacaksa
Hazan gençliğin ilk adımlarında ruhumu kuşatarak solduracaksa

Aşk adına her ne varsa
Sevda, kalbimde hasreti yaşatarak harlaşan korsa
Hak için figanım perişanlığımla baharlara uzanan hicran şarkıysa

Prangalarım hep yanımda
Nefsim nizam edilmeye muhtaç bir ayrık otu olunca
Kalbim hissedişler sarhoşluğunda ve ruhum ötelerin yolculuğunda

Ne sen sor hicranımı
Ve ne de ben anlatabilirim yıllara sâri suskunluğumu
Sol yanımdan nükseden ve sızımla kedere gark eden sancılarımla

Anılarıma sarılıyorum
Senden geriye kalan nameleri koklayarak okuyorum
Ne garip ki hala sıcaklığını duyuyor ve gözlerimle seni arıyorum

İşittiğim derinlikten
Hissettiğim kalbi iklimdeki dirliğimden sana uzanıyorum
Halime nakşedenlerde ve kalan nefesimin asudeliğinde kokluyorum

Sevginin yüceliğini anıyorum
Aşkın zarafetinde hakkı bularak, hasredilen naifliği buluyorum
Gülün yanına yaşlaşarak, masumiyetinden serdedilen aşkı kuşanıyorum