Zahirimden tanımayın beni,
Yüzümün her zerresine bir gülüş konar,
Yüreğim ise sığmadı şu göhüs kafesine,
Bahçem de goncalar açmadan kurudu.
Gökyüzünün maviliğin de kuşlar uçuyor,
Benim kanatlarım kırık yaralı,
o kadar da önemli değildir bırakıp gitmeler,
arkalarında doldurulması mümkün olmayan boşluklar bırakılmasaydı eğer.
utanılacak bir şey değildir ağlamak,
yürekten süzülüp geliyorsa gözyaşı eğer…
belirsizliğe yelken açardı iri ela gözler zamanla,
öylesine derince bakmasalardı eğer…
Devamını Oku
arkalarında doldurulması mümkün olmayan boşluklar bırakılmasaydı eğer.
utanılacak bir şey değildir ağlamak,
yürekten süzülüp geliyorsa gözyaşı eğer…
belirsizliğe yelken açardı iri ela gözler zamanla,
öylesine derince bakmasalardı eğer…
Yaşam durmadıkça duygularda birbirini izler,birbirini kovalar.Bazen kuzey rüzgarın,bazende kavak yellerine kapılırız.
Yaşam bazen hırçınlaşır tutar yakamızdan süründürür,acı çektirir.Bütün kötülükleriyle yinede severiz yaşamı.Acısını veya tatlısını dökeriz dizelere.
Böyle güzel şiir olur.
kutlarım.
Acısıyla Tatlısıyla bizde geçiyoruz bu hayattan sevda denilen oyuce duyguyu siirler de yaşamak da güzel.
Teşekkürler yorumunuz renk kattı
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta