Yüreğimden çık artık Şiiri - Güven Albayrak

Hava açık güneşli, sıcak bir yaz günü.
Sen aklımda yoksun, çünkü yağmur yok
Her yağmurda seni hatırlarım,
Bu yıl yaz hiç bitmiyor.

Aklıma geleceksin diye korkuyorum.
Savaşçı boyalarından, Acı sözlerinden
Dipsiz kuyu yazılarından korkuyorum
Bu yıl yaz hiç bitmiyor.

Evrende kara delik misali,
Ürkütürken yüreğimi,
Boyasız yüzündeki masumiyet
Suçluluk hissi veriyor.

Hor görmesen beni,
Şaşkınlığımı, duran lığımı,
Anlamsızlığımı ruhumdaki kuraklığı
Her şeyi bana yüklemesen.

Bilirim yaşanmışlıkların senden aldıklarını,
Bunlardandır insanlara olan güvensizliğini
Sebeplerden bir olduğumu bildiğim için
Suçluluk hissi duyuyorum.

Unutmak istiyorum, Aklımı veremiyorum.
Tam unuttum derken hep bir engel
Birileri adını söylüyor, tepki veriyorum
Kulaklarımı kapatıp yeter yeter !..

Yazdıklarını okumaya korkuyorum
Hepsinde ben var sanılsam -ası,
Yüreğimi bunlar bana mı?
Bilsem ki ben!

Kaybedenler kulübünde olmak mı?
Anlamlandırmaktan ben kaçmıyorum
Yüzleşmek yaşanmışlıkların gereği olmalı
Ben her zaman hazırım bir bilsen.

Evrende kara delik ekseninde,
Bıraktın ikimizi, savruluyoruz
İçindeki karanlıktan çıkar
Merhamet denen masumiyet olgusunu

Benim bir suçum var
Zamanımın yeterli olmaması,
İnandığım şeylere, sevgime
Sahip çıkamamak, gücüm yok.

Bu gün yine kanattılar yüreğimi
Alışamadım, adının geçtiği her an
Duran hayat mı? Yoksa beynim mi?
Bilincimi kaybediyorum sensizlikte.

Yine baktım resimlerine
Yazılarını okumaktan korktum.
Sesiz videonda sesini aradım
Korktum duyarsam korkarım diye.

Ya gel sahip çık, hesap sor,
Ya gel yargıla, Toprağa ver,
Yoruldum bu hayattan
Hep sorumlu, Hep sorunlu