Yüreğimden Ağlatansın! ...

Sessizce yaşanılan bir firar zamanı ömrüm
Saçlarımda rüzgar korkusu
Gözlerim telaşlı
İzlerim ürkek biraz
Göçü kendimden yaşamak
Acının mirini doğuruyor
Ellerimde kalbimin kanı kokuyor
Mutluluğun tahtı kırık dökük
Sızı vuruyor bir yanım
Bir yanım acı giyiyor
Neşem hüzzama soyunuyor
Keder doğurdum, hüznüm büyüyor
Hangi yüze baksam yabancılaşıyorum
Tanıdık gelmiyor hiçbir yüz
İnsanların yüzlerinde arıyorum kaybolmuş geçmişimi
Ama hiçbirinin hikayesi benimkine benzemiyor

Yüreğime;
Iraksın
Kaçaksın
Sızısın

Mutluluğun resmi tozlu
Şarkımız eski plak cızırtısında
Nakaratı kırık dökük makamında
Dinliyorum teselliyi tüm sağırlığımla
İsyanlı bir sükut deminde
Algım inkar ediyor bilincimi
Çığlığım isyan zamanında
Sen kaçmak dedin inadına
Ben sabır yağdım vuslata

Söyle bana! ..

Birbirine mühürlü iki yüreğin zulmü
Hangi çağda anlatılabilmiş
Bu zulmü kim anlayabilmiş
Ki ben...
Gideni sorgulamak;
Acı büyütür yalnızca
Susmaktır en doğrusu
Deştikçe azarır sağalmaz yara
Her yara kendine kanar
İçine akar yaşanan(an) lar
Bilirim kabuğu-yara kendisi bağlar
Ve her aşk kendi yüreğinde ağlar

Yüreğimden;

Ağlatansın
Kanatansın
Vuransın

Ardından;

Günlerin değil yılların tadı çalınmış
Kıvamında değil hiçbir sunum
Karabasan nöbetlerinden miras
Kendimi sorgulayan şizofren ruhum! .
Gül dalında solmuş bir kere
Keder gözlerimi teslim almış
Islanan yüreğimin nemi
Sol yandan küfe tutmuş bedenimi
Getirili bir şiirde yok an’a sunacağım
Meteliksizliğin saltanatıdır sürdüğüm
Sürgüne kendimi gönderdiğimden beri
Bitmiyor bilincimin nöbeti
Sen eşkıya yüreğimi uslandıran sevgili

Söyle bana;
Birbirine mühürlü iki yüreğin zulmü
Hangi çağda anlatılabilmiş
Bu zulmü kim anlayabilmiş
Ki ben...
Bilirim her yara kendine kanar
İçine akar yaşanan(an) lar
Her göz kendin(c) e ıslak
Kurutulan zamandır (buyhude) harcanılan

Düş gerçeğini / su yatağını arar
Her aşık kendi yüreğine ağlar