Yüregimdeki yerin Şiiri - Haydar Canpolat

senden önce
ne ayrılığı bilirdim
ve nede ihaneti
derdimki kendime
insan sevdimi en candan sever hep
öylesine en adanmış bir yürekle
seni seviyorum der sevdigine

ne alır başını ansızın gider bir gün
durup dururken bir sevdadan insan
ve nede boynu bükük koyar bir aşkı
öylesine umarsız ve çaresiz
söz verip bir sevmeye yalandan

insan sevdimi
sevginin adını emek koyardı
öylesine anaç sevgiler misali
elleri hep emek kokardı
gözleri emek
yüregi emek
elveda yada hoşçakal
bir aşkı yüzüztü koymaktı
sevginin adı emek oldumu
bu ikiside yasaktı
ihanetse bir sevdayı kalbinden bıçaklamaktı

insan sevdimi yüregini
ucunda ölüm olan bir kavgaya sürer gibi
bir sevmeye sürerdi
böyle bilirdim ben sevmeleri

seni sevmek böyle bir şeydi işte
yani hoşçakalsiz ve elvedasız
yani ölümüne ölümüne
korkusuz
pazarlıksız
karşılıksız
yani al kalan ömrümü ekle ömrüne
yani kalan ömrüm senin olsun dercesine

ama sen gidince
ayrılığıda ögrendim ihanetide çok şükür
her sevmenin bir ayrılığa sorulduğunu
ve neden bütün sevmelerin
aslında sadece bir ihtimal olduğunu
ögrendim işte

şimdi belki çok uzaklardasın
ne yerin belli senin
ne yurdun nede adresin
ve hatta hiç bir yerdesin
o en uzak ülke ve iklim misali
en erimsiz bir menzildesin

ama bilki
unutturamaz bana seni uzaklara gidişin
ihanetin ve beni terkedişin
degilmiki ben seni hep
öylesine mesafesiz sevmişim
söyle şimdi ayrılık dedigin
kaç mesafe kaç arşın

git gidebildigin kadar uzaklara
hadi git başka göklerin altına
bağdaş kur otur
başka maviliklere sevdalan
unut beni yok say istersen hepten
degilmiki
ellerim hep sende
gözlerimde sende
ve öylesine en baş köşede hala
yüregimdeki yerin
şimdi unuttururmu bana seni
o en uzak ara

ah öylesine bir gurbetsin işte
ve ben hep sana sürgünüm
istesemde dönemem gayri senden
bütün yollar bağlı
yollar kördügüm

varsın sol yanımda
bir onmaz acı büyüsün dursun
ve kanasın kalbim
seni en özledigim yerden
yinede bu yürek
vazgeçmez senden

iyisimi şimdi
kendine bir mezar kaz
beni kendine göm
çünkü ben artık sende ölürüm