yine sensiz bir akşam kara bulut gibi çöküyor üstüme akşamlar çaresiz bir hüzünle dönüyorum
o sensiz sessiz boş duvarlarda hayelini seyredeceğim ve sen bilmeyeceksin o soğuk soluk sarı ışıklı odaların içerisinde nerelerde aşklar başlar nerelerde son bulur sevdalar ben bilirimde uykularım kaçar dert ederim kendime sevdasız sevgisiz aşksız uykusuzca gün ağarır ustüme yine sensis bir sabaha başlarım hayelimdeki sevgili seni bulma hayeliyle apansıs atarım kendimi sokaklara bütün insanlara odaklanır ellerini tutarım ellerimde gözlerimden çıkarım gözlerine öylesine bakarımda hiç birinde sen yoksun hiç kimsenin gözlrinde ne o şevkat ne tebessüm nede o sevecenliğin nede o sevgi dolu bakışlar yine bulamam yine sensiz yine sessiz hüzün dolu akşamlar kara bulut gibi çöker üstüme çaresizce dönerim o sensiz sessiz boş ve soğuk duvarlara yine yüreğimdeki sana sarılacağım hayelimdeki sevgili bilesin diye yazıyorum bir gün yine sensiz.
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman