Yüreğimdeki Mezarlık Şiiri - Orhan Demirtaş

1.
Köpeklerin parlayan gözlerinde
Yalnızlığım geceyi vurdu
Bir kentin paslı kapıları yazdı
Deniz maskeli çiçeklerimin
Vurgun sabahlarını
Susar ateş
Susar firari hayat
Soygununu düşünür simge
İpeksi örgülerim kaş ile göz arasında
Dilek taşımı bağladım göğün bakire dallarına
Ve sustum ölüm kadar sadık
Ve ölüm kadar zamanında
Narin bir kadın yüzüdür
Görünmez suskunluğum
Suskunluğu acılarımın
Neon lambaları gibi aydınlık değil
Karanlık sokaklarımın
Kirlenmiş çocuklarıdır

2
Hiç dinmeyen sancılar
Tarihini yazıyor sanki
Bir çınar ölüsünün güçlü derisine
Kargaları üşüyor yapraksız kuru dalların
Sesleri geçiyor kuşların
Susuz, henüz sürülmemiş tarlalardan
Ve kanatları hala baharda
Toprağa gömülür
Görünmez suskunluğum
Suskunluğu yağmurun, ışikli nehir yataklarına
Ve durmadan akıyor gecenin yüzü
Düşmana taş atan çocugun öfkesi gibi
Kelimelerim kirli bir kefene sarılır
Kıblesiz gömülür
Dalgalarıyla rüzgarlar geçtiginde ancak
Temizler yürekteki bu mezarlığı

3
sessiz sedasız dönüyorken dünya
kuruyan kemikleri yağmalanır hayatın
yıldızlar henüz çocuk yaşında
bekaretini bozar gecenin
cehennemin haritası çizilir
sınırında çaresiz insan iskeletleri
yılanın zehiriyle yazılır zaman
çölde yanar bedevinin düşü
yolculuğunu sürdürür hayat
köhne bir geminin kiralık ambarında
günahların damarlarında ısınırken şeytan
görünmez suskunluğumun
kırmızı serinliğine kurulur cennet

4
köpeklerin leşini gömmeyi unuttuk
dünya kirlendi
derinliği kurudu okyanusların
ay çatladı
ikiye bölündü güneş
kan sızdı bağırsaklarından dünyanın
kıyameti göründü masum yüzlü çocukların
ve rüzgarın kuyusuna düştü
nemli, siyah örgülü saçları
müzelerin, tarihi camdan kafesleri oldu yüzleri
kızıl toprak yolcularının
suskunluğumun sesi dondu
ve gözden kayboldu hayat

ey güneşin derisine sarılan insanoğlu
........... çizerken yaşamın birkaç resmini
....korkmadan yürü
.............yeryüzünde duyduğun sevgi

Tanrıya yük olmaz... bilmelisin..

Orhan DEMİRTAŞ