Yüreğimdeki kurşun yarası Şiiri - Ünal Ulaş

Mevsimlerden yaz tarihlerden meçhuldü
Zaman durmuş kurşun durmamıştı
Parmağım tetikte namlu yüreğimde
Garip bir ananın feryadı vardı
Birde patlayan tabanca
Yaşamın ucuzluğu kalleşliğin ızdırabıyla birleşti
Herşey durdu kurşun durmadı
Beden hayallerimin uçurumuna yuvarlandı
Hayallerim zalimlerin ellerine
Kandilin söndüğü gündü o gün benim için
Başkalarınınsa güneşinin doğduğu gün
Yalanlarla perçinlenmiş
Sahtelikle bezenmiş
Bir güneş doğmuştu
Oysa ben tertemiz bir dünya yaratmıştım
Demekki ben çok geç kalmıştım
Çakallar benden önce davranıp
Çoktan sarmıştı sevdamızı
Denize düşmüştü sevgim
Ve kahrolasıca bir yılana sarılmıştı
Kaldırması zordu bu yüreğin bu acıyı
Zaman durmuş ama kurşun durmamıştı
Hesabımı vermeye gidiyordum mahşere
Mahşerin ortasında sevgimi bırakarak
Bir garip ananın
Kurşunla aramıza girmesiydi
Yaşamla yeniden kucaklaşmak
Bitiş yeni bir başlangıcı doğurdu
Yüreğime giden kurşun
Hayıflanarak çıktı bedenimden
Çakallar bayramı kursaklarında hissetti
Ben bayramı yüreğimdeki kurşunun merhametinde
Güle güle yüreğimdeki kurşun yarası
Selam olsun sana
Yeniden kazanılmış sevginin vazgeçilmez tadı