Bir ismin yeterdi insanları
Memleketinden terk etmeye
Kandırılan bulurdu kendini
En ıssız caddende,
Bir çıkmaz olurdun insanlara
Dönüp dolaştıkları,çıkış kapısını bulamadıkları
Yine sil baştan oynadıkları
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Sevgili yigenim,yazmis oldugun siiri gercekten cok begendim. Bende ögrencilik dönemimde 4 yil istanbulda bulundum ve o gizemli sehri tanimaya calistim ama onu maalesef bizler anadoludan gelenler yenemedik ama yinede Istanbulu cok sevdik sende bizlerin duygularimizi anlatmaya calismissin. Sana gelecekte basarilar diliyorum ve basarilarinin devamini bekliyorum.
Murat buyukay
Güzel bir İstanbul şiiri okudum. Yüreğinize sağlık. Yarışmada başarılar. Sevgiyle kalın. Mustafa ATİŞ
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta