Yüreğimdeki Gizemli Nakış

Yüreğimdeki Gizemli Nakış
Ey İstanbul!
Sen ki tarihi muazzamsın.
Yüzlerce isyana sessiz tanık.
Binlerce insanın son nefesini,
Acı ve gözyaşıyla süzen.
Milyonlarca aşkın, masalın kendisisin.

Sen nesin be İstanbul?

Hilesiz, hakikatleri haykıransın hep.
Muzaffer maraton meşalesinin maşukusun.
İhanetsin, rüyasın,intikamsın çilenin, ızdırabın.
Sunaksın her gün kurbanlar sunulan.

Özlemsin her an hissedilen...

İstikbal mi sende gizli?
Sen mi istikbalde gizlisin?

Dinle haykırışımı İstanbul!
Ben seni içime çekemedim
Sen beni içine çek, mahmurlu bakışınla.
Senin mavi gözlerinle seyredeceğim:
yedi tepeleri,
Haydarpaşayı.
Rapunzel saçlarına tırmanarak geçeceğim:
Boğaziçini.
Suların beni çekiyor heybetlice,
Belki boğulmamı acıyla seyretmen için.
Boğulmayacağım sularında,
Toprağında gömülmek için.
Gülün sessiz çığlığına kulak ver Kız Kulesi!
Rüzgarınla savur tenimi,
Yüreğime kadar nakış nakış...

Anadolu'dan topladığım yaban çiçeklerini,
Doğudan esen sıcak yellere savurdum.
Kokusunu içine al
Ve bırakma
Çünkü
Kokusunda yüreğim saklı.