Yüreğimdeki Dağlar Şiiri - Rüstem Badıllı 3

Yüksek dağların gölgesinde,
Karanlık, bir çığlık gibi yankılanır,
Her rüzgar, bir özlemi taşır,
Köylerin derin sessizliğinde,
Yürekler kırık dökük,
Bir zamanlar özgürce koşan çocuklar,
Şimdi kaybolmuş anıların gölgesinde.

Bir çiçek açar, solgun,
Toprağında kanın hatırası,
Her yaprak, bir umut,
Her rüzgar, bir gözyaşı,
Kırmızı toprak, acıyı sarmalayan,
İlkbahar, yanık bir nağme gibi.

Anaların dualarında yankılanır,
Unutulmuş sevdalıların isimleri,
Dilin suskunluğu,
Bir tarih fısıldar karanlık sokaklarda,
Gözlerdeki derin hüzün,
Bir zamanlar yeşil olan dağların,
Şimdi gri bir tabut gibi.

Gökyüzü, acı dolu bir yudum,
Her yıldız, kaybolmuş bir ruh,
Bir türkü söylenir,
Kayıp dostların hatırası için,
Sesler yükselir, fakat yankılanmaz,
Dünya, yüreğimde bir yara açar.

Sınırların ötesinde bir sevda,
Kayıp, kaybolmuş, unutulmuş,
Bütün hayaller birer birer silinirken,
Karanlık bir tünelde yürürüm,
Işıksız, sessiz, ve yalnız,
Yüreğimde dağlar,
Ve içinde saklı acılar.

Yüreğimdeki dağlar,
Her biri bir hikaye taşır,
Kültürüm, acılarla yoğrulmuş,
Yine de dirençle sürer,
Zaman geçse de,
Bu topraklar benim,
Her hüznümde, her özlemimde,
Kimliğimle var olurum.