Ben, yoksul bir köylünün ortanca çocuğu,
Kızıl şafak şahsuvarı.
İdama mahkum edilmiş mahkümun,
kaleminin son sözüyüm.
İçimdeki yalnızlığımı azat ederken,
Mektuplar yazarım geleceğe.
Hayalleri, karanlığı yırtan,
Yollarımız burada ayrılıyor,
Artık birbirimize iki yabancıyız.
Her ne kadar acı olsa, ne kadar güç olsa
Her şeyi evet, her şeyi unutmalıyız.
Her kederin tesellisi bulunur, üzülme.
Devamını Oku
Artık birbirimize iki yabancıyız.
Her ne kadar acı olsa, ne kadar güç olsa
Her şeyi evet, her şeyi unutmalıyız.
Her kederin tesellisi bulunur, üzülme.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta