Yüreğimdeki Boşluğun Adı Sensin Artık

Seninle ilk karşılaştığımızda
Gözlerin kaldı aklımda
O gün fark ettim belkide
Bu kadar anlamlı baktıklarını
Sende insanı kendine çeken birşeyler vardı
Sanki önceden tanıyor gibiydim seni
İki yabancı değildik sanki
Geçirdiğimiz süre saatlerle sınırlıydı
Ama hafızamda bıraktıkları fazlaydı
Yirmibeş aralık
Bu günün benim içn artık önemi büyük
Çünkü seni tanıdım
Belkide ilk kalp çarpıntıları başladı yüreğimde
Yüreğime bana ne oluyor diye sorduğumda
Bunu bana değil kendine sor dedi
Kendime sorduğumda
Senden etkilendiğimi söyledi
Ben sana karşı bunları hissederken
Sen ne hissediyordun kimbilir
Aklımda hep bu soru vardı
Ama bana sen canımsın ya dediğinde
İşte o an anladım ki sendede vardı birşeyler
Tek yapmamız gereken beklemek biliyorum
Yüreğine umut tohumları ekiyorum
Belki yeşerir diye bekliyorum
Şunu da iyi biliyorum ki o tohumlar tam yeşerirken
Belki de sen gideceksin
Arkana bile bakmadan
Eğer gideceksen alıştırma beni kendine
Alıştırma o gülümsemene
Her sabah duyduğum sesine
Yüreğimdeki boşluğu senle doldurmuşken
Yanlız bırakma beni
Sakın unutursun geçer deme bana
Unutsam bile izleri kalır
Çünkü ilkler unutulmaz
Her anımsadığında içini acıtır
Pınar Bulduk