Şımarık bir çocuk olmadım, hiç bir isteğim olmadı, bulduklarıyla yetinen, sahip oldukları ile mutlu olmayı becerebilen, mantıklı ama aşırı duygusal bir çocukluk ve gençlik yaşayan ama umutlarını hep ileriye taşıyan biriydim,.
Sonra büyüdüm zamanın elimden hızla aktığının farkına vardım, hayatın taşlarını yerine oturmakla meşgul olurken bir gün taş kalplilere rastlayacağımı nerden bilebilirdim ki.
İşte o günden beri aranır dururum yüreğimde ki taş nasıl kırılır diye, sonra anladım ki benim bir şey yapmama gerek yokmuş,yüreğime senin bıraktığın taşı yine sen eritmişsin, aklımdan yüreğimden yanımdan yöremden gitmişsin.
Güle güle yüreğimdeki ağırlık
Tayfun BulutKayıt Tarihi : 10.12.2012 14:15:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!