Bir bilinmezlikle başlar günüm,
Kendimi ararım nerede kaldığını,
Her elimi attığım nesne bir hançer gibi saplanır yüreğime,
Kaybolduğum kuytular gelir aklıma,
O hiç çıkamadığım gaya kuyularında,
Ben bir bilinmezlik yaralı yürek,
Almışım yüreğimi avuçlarıma dolaşıyorum sokaklar boyunca,
Bir meyhane çarpar gözüme,
Açarım kapısını sonsuzluğa,
Doldur meyhaneci doldur içelim bugün,
Bir şişe gelir dolu ardımda bırakırım boşunu,
Karanlığın o yalnız duruşu yakar tenimdeki ürperişi,
Kaldırımdaki alın izim gibi,
Yaralar yüreğimi o sessizce gidişin.
Ben bende kaldım bir yanımsa sende,
Neydi o kopardığın yüreğimden,
Anladım ki çalmışsın beni benden,
Şimdi bir hiçsizlik var içimde,
Sen nerdesin bense nerde,
Bir hastane koğuşu şimdi burası,
Yalnızlığın o soğuk ürpertici sesi,
Avuçlarımda değil güzelim gözlerimde gizli,
Arama beni ey yar,
Sensizliğin ardında kalan işte bu hastane koğuşu.
13.10.07
Muhammet Faruk KocaKayıt Tarihi : 26.12.2007 17:26:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!