Yüreğimde SimSİYAH GÜLler AÇtı......DENE ...

Son susuşlara değinirken hep ben'i bulur insan.Sonu yoktur bu edimlerin.
Onca ortak yaşamı saltça bu denemede anlatmak olası değil ki...Anlamlandırmak açısından bakıldığında izleksel bir uğraş...
Mutlak bir yalnızlık güdüsünden açığa çıkan duygular,duyumsayışlar...
KUNDERA değil miydi ''Her yazar ömür boyu kendine musallat olan birkaç temayı yazar durur.'' diyen?
Aynı bir tema da olsa O'nu ilk kez anlatıyormuş sanısıyla kaleme sarılır yürek.
Yaşamını anlamlandıran ama şimdi yoksanış içinde barındırılan yol arkadaşına ayrık bir sahiplenme dürtüsüyle yazıyor Sayın KANMIŞ.

Heyecanla tek kişilik sen'e değme arzusunu yansıtıyor bu üreti.
İlgiyle okudum.İçselleştirilen o sevginin,vefa duygusunun yüceliğini kanıksadım.

Kutluyorum.
Erdemle.

Ne zor sevdiğin birinin bir daha dönmeyeceğini hissetmek..her gün,her dk,her saniye...yeniden hayata tutunamamak,dağılan parçaları bir araya toplayamamak,çaresizlikler içinde çare aramak...bulunmayacağını bile bile...Ama bir tesellisi var arkadaşım,bilirsiniz ki ''o yürek sizindir,daima sizin olacaktır''..Ya yaşarken ölmesi sevdiklerinizin?
Çok çok duyguluydu,okurken birkaç damla kattım dizelerinize...Sevgilerimle...

Sema hanım kutluyorum,
Eline emeğine gönlüne sağlık hazla okudum beğendim tam puan diyor selam ve sevgiler diyorum.

** Yüreğim Simsiyah Güller Açmış **

Sayın Seme Zincir Kanmış,
Güzel dizelerinizi okuyorken aklıma neler takıldı neler...İlk önce Jean Paul Sartre'nin 'Bulantı'sı geldi geçti gözlerimin önünden. 1963 Nobel Edebiyat Ödülünü kazanan, ama onu elin tersiyle geriye iten bir adamın yaşam anlayışı. Sonra, yine onun varoluşçuluk düşüncesi, yaşamın amacı ve insanın bu amaç için etkinliğinin neler olduğu... Bir acı, bir hüzün oysa, acılarla, hüzünlerle yaşamak bir bütün. Sizlerin *deneme* diya adlandırdığınız bu muhteşem dizeleri ben çağdaş şiir anlayışı içinde okdum. Sartre'den sonra Franz Kafka'ya ulaştı düşüncelerim. Binlerce sayısız sözcüğün içinden cımbızla çekiler ve yerli yerine koyulan en anlamlıları. Şiir *okuyanı etkileyebildiği ölçüde şiirdir* anlayışından kalkarak ulaşmak istediğim her derinliğin boylamında buldum kendimi. Dost!... Ellerine sağlık. Yazılarını okumak, satırlarının arasında henüz hiç keşfedilmemiş bir dünya bulmak benim düşüncelerimde yeterince anlamlıdır. Paylaşım için teşekkürler. Tam Puan + antolojime... Başarılar... Başarılar...

( Not: Konu kurgusal değil de gerçekse; eşinize Tanrıdan rahmet diliyorum. Ruhu şad olsun )

Güzel gönüllü insan, yüregininizi içtenlikle kutlarım,güzel bir deneme daha okudum, düşüncenize, kaleminize sağlık. Yaradan sizinle birlik olsun.Hoşca kal, Segiler...

Belliki bu yürek çok acılar çekmiş.Çok etkilendim,sanki okurken yaşar gibi oldum,kendimi şiirin içinde hissettim.Yüreğinizin sesi ve hüzün karıştırılarak beyaz sayfalara dökülmüş sanki.Canım arkadaşım bu hüzün sadece şiirlerde kalır inşaallah.Benim dileğim böyle acılardan uzak huzur dolu bir yaşam içerisinde sağlıklı bir hayat sürdürmenizdir.Dizelerinizi tam puan ile antolojime aldım.Saygı ve sevgilerimle arkadaşım.

Zaman, zaman ayarsız bir bomba gibidir insan yüreği için... Ne zaman güller açtıracağı, ne zaman açtırdığı gülleri soldurup, rengini siyaha boyayacağını kendisi de bilmez...

Denemeniz, giderek üşüyen yüreği son son dizesine kadar hissettiren ve şiir tadındaki yapısıyla çok güzeldi...

Kutluyorum sayın Sema Zincir Kanmış...

seci tekniği iyi kullanılmış
betimlemelerin yanı sıra konu daha belirgin
üzerinmde durulan konu açık anlaşılır
deneme içeriğine uygun
kendizi aşmışsınız tebrik ederim

Sahilde; bir kıyı kahvesinde, zeytin ağaçlarının gölgesinde.. eski, tahta bir masada iki sandalye çekip oturmuştuk seninle hatırlar mısın?

Üstade,Çekinğen ve masumane duygularla başlayan ve yürekte yanan ateş yıllar sonra köz oluyor. Onurla yaşanmış hayat gerçeği Dört dörtlük bir anlatım. .İnsanı alıp yaşamındaki karelere götürüyorsu gözleri kapalı . Mükemmelden de öte. Yazan yüreğe içten saygılar sunarım.

Benden gidişile daha çok bağlandım sana…
Sanki bir bağımlılıktı bu, sanki ruhumun sende kayboluşuydu bu…

Her an senden kopup gelen anılar yağmur sağanağı gibi önce bedenimi ıslatıp, ta ki içime işliyordu,
o ılık ıslaklık…

Yağmur vuruşu bu…
Yüzümde patlayan damlaların yüreğime sığınması gibi soğuk ürpertiyle dokunuyordu bedenime…

Gidişin en çok bana yaklaştığın an zamanıydı sanki kesik, titrek, arsızca bedenimi sıvazlayan ürpertici
dokunuşlarla daha çok yaklaşıyordun içime… Uzaklaştıkça sen iyice yaklaşıyordun bana…
Benden aldığın parçalarımın, düşüncelerimin, mutluluklarımın, vedasız gidişe dayanamaz gibi geri gelmesiydi bu sanki…

Kaç günün sabahıdır ki yorgun rüyalarımın bedenime yük oluşu…
Her düşün tonlarca yük gibi sabahın tanında hatırlamaya çalışılmasıyla beynime zıpkınlanması sanki…
Unutulmazlık rüyalarıydı belki de zihinsel yorgunluğumun sebebi…
Sen benden koptukça, büyük bir hırsla bana yapışıyordun…
Her şey sanki senin gitmenin ardına sanki saklambaç oyunundaki gibi gizleniyordu…

Mustafa Yılmaz
ant+10