Bir yeni yıla daha merhaba dedik. 2009’zu acısıyla, tatlısıyla artık geride bıraktık.2009 yılında birçok acı olaylar oldu. Terör devam etti, açılım, maçılım derken daha olumlu bir sonuca varılmadı.2009 yılı artık geride kaldı, yeni yılın hayırlı, başarılı olmasını diliyorum. Artık analar, babalar ağlamasın, taze gelinlerimiz dul kalmasın diyorum. Memleketin siyasileri bir araya gelip birlik ve beraberlik içinde buna bir çare bulmalarını diliyorum.
2009 yılı bir kayıp oldu, 2010 yılının da bir kayıp yılı olarak geçmesini bir vatandaş olarak şahsen istemiyorum. Şapkamızı önümüze koyup, eğri oturup ve doğru konuşalım. Bir çare bulmak zorundayız. Bir zamanlar bir büyüğümüz şöyle diyordu:” Demokrasilerde çare tükenmez” diye. Allah aşkına buna bir çare yok mu? “ Ben, sen kavgasını “ bırakmak zorundayız…Memleket zarar görüyor,sözüm anlayana..
Yeni yıl dedim de aklıma edebiyat dünyamızda sevilen ve sayılan bir şairimizin şiiri geldi..Bir zamanlar Ankara ‘da Ulus Gazetesi’nde günlük yazı yazan Şair Halil SOYUER vardı. Halil SOYUER, 05 Ocak 1921 ‘de Balıkesir / Havran da doğmuş ve 17 Ocak 2004’de Ankara’da aramızdan ayrıldı. Şair ve gazeteci Halil SOYUER’IN yayımlanmış 23 kitabı ve bestelenen 200‘e yakın şiiri vardır. Vefatının altıncı yılında onu da bu vesileyle rahmetle anmak, istedim. Çünkü rahmetli SOUYER’ in sanat ve edebiyat vadisinde bana fazlasıyla katkıları olmuştu.1970’lerde Dicle Köprüsü (şiirler) adını taşıyan ilk kitabımın hem Önsözü’nü yazmış ve hem de Ankara’da Çaba Yayınları arasında yayımlatmıştı. Şairimizin bu iyilini unutmamak gerekir. İşte bir nostalji bağlamında bir şiiriyle bir daha anmak istedim.
Yaklaşık 15 yıl önce bana gönderdiği bir şiirini buraya alıp sizlerle paylaşmak istiyorum. Ankara 20.12.1995 yılında bana gönderdiği mektubu ve yeni yıl ile ilgili şiirini ve mektubunu aynen sunuyorum:
Sayın Abdülkadir Güler,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
