Yüreğimde Öğrencilerim Şiiri - Erhan Erbil

Tayinim çıktı altı yıldan sonra,
Zor geldi buralardan gitmek bana,
Ne de çok alışmıştım çocuklarıma,
Sevmiştim onları kardeş olmuşlardı bana.

İlk gençlik yıllarım hayatımın baharı,
Geldiğim ilk günkü gibi her yer sapsarı,
Ağaçlar ağlıyor bulutlar ağlıyor,
Hüzün nağmeleri sarmış her yanı.

Küçük bir belde ve sıcak bir köyde çalıştım.
Zamanla öğrencilerime çabucak alıştım.
İçimdeki sevgiyi onlarınkiyle karıştırdım.
Sınıfa girince her sabah mutluluğumu paylaştım.

Zaman hızla eridi ve ben gidiyorum.
Elimde geldiğim günkü getirdiğim valiz,
Arkama bakmak istemiyorum,
Gidiyorum yüreğimde öğrencilerim.

El sallıyorlar otobüsün arkasında bana,
Bakmak istemiyorum sağa sola hiçbir yana,
Geldiğimde söz vermiştim ardıma bakmayacağıma,
Teselliyi arıyorum döktüğüm gözyaşlarımda.

Tayinim çıktı altı yıldan sonra,
Zor geldi buralardan gitmek bana,
Ne de çok alışmıştım çocuklarıma,
Sevmiştim onları kardeş olmuşlardı bana.