Bakınca yeryüzüne tepemizden gökyüzü,
Utancından kapadı elleriyle onurlu yüzünü.
Pamuk tarlası gibiydi oysa az önce,
Güneş gösterirdi arada bir gülen yüzünü.
Beyazken griye daha da griye çaldıkça çaldı,
Yeryüzünün kötülüklerini örtmek için,
Gökyüzü utancından karardı.
Tanıdığım bir ağaç var
Etlik bağlarına yakın
Saadetin adini bile duymamış
Allah’ın isine bakin
Geceyi gündüzü biliyor
Devamını Oku
Etlik bağlarına yakın
Saadetin adini bile duymamış
Allah’ın isine bakin
Geceyi gündüzü biliyor
