Yüreğimde bir el var Şiiri - Ömer Çetinkaya

Yüreğimde bir el var,tutuyor ikimizi,
Kendimin keşfindeyim,yıllardır sözün özü.

Durup durup sordum hep,kendimi göstererek,
Sırrını sınırladım,canım misal vererek.

Benim diye sayıyor,ele,göze,ayağa,
Akla fikre sahip hep,dile,dişe,dudağa.

Benim dersin aleme,senin alem ne alem?
Sanki senin emrinde ay,güneş,Dünya alem.

Ortaya koyamadım,Ben diye kendi varım,
Baştar başa bir alem,sanki sonsuz diyarım.

Durup seyir etmedim,hiç kendimde kendimi,
Nasıl tavsıf eylemiş,ben denen mihengini.

Takmış beni peşine,bir haletin yıllardır,
Sayıyorum Dünyada sadece bir ben vardır.

Ben ne ise sırrını,hep böyle kapatarak,
Kendimi unuturum,yönüm öte tutarak.

Detaylarda ömrümü,böyle hebaa ederim,
Ne eğilir kendime,nede ben neyim? derim.

Yeyip içip koşarım,bir hayalin peşinde,
Asıl işi bırakıp,nafile iş peşinde.

Asıl görevim nedir? nereden nasıl geldim?
Hiç sormadım kendime,nede görevim bildim.

Bir anafor içinde,kendime gelemedim,
Hayatı tamam ettim,hissemi alamadım...

03.01.1992