Bir kentin kalabalığında,
Tek başına duruyorken buldum seni.
Sanki biraz sonra esecek rüzgâra kapılıp gidecekmiş gibi,
Bilmediğin yerlere sürüklenecekmiş gibi bekliyordun.
Bir kar tanesi gibiydin,
Avuçlarıma alsam eriyip gidecektin sanki.
Korktum. Dokunamadım sana.
Erimenden, yok olup gitmenden korktum.
Kaçtım sonra yalnızlığıma tekrar,
İçimde biriken yalnızlığa doğru kaçtım
Karanlıkta yolunu kaybetmiş bir çocuk gibi,
Acısından avazı çıktığı kadar bağıran çocuk gibi kaçtım.
Seni kaybetmek için kaçtım.
Yüreğimde binlerce söz vardı,
Sana kar tanelerini anlatacaktım daha.
Nasıl onlara benzediğini anlatacaktım.
Çeşit çeşit olduğunu
Ve hiçbirinin birbirine uymadığından bahsedecektim.
İçindeki binlerce senden bir tanesinin bile
Bir diğerine uymadığı gibi.
İşte bu yüzden kaçtım ben yalnızlığıma,
İçindeki kar tanelerinin erimemesi için avuçlarımda
Yüreğimdeki binlerce söz ile kaçtım…
Kayıt Tarihi : 26.7.2010 23:58:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!