Yüreğimde Açan Tomurcuklar Hayata Bambaşka Bakmamı Sağlar
Dokunamayacağım kadar uzak, tırmanamayacağım kadar yüksek, erişemeyeceğim kadar derinsin. Mesafeler duygularımın önüne geçer seni özlediğim zaman. Sana doğru yolculuğumda çamura batıp çıkarken ellerim çizilir. Tutunmaya çalıştıkça tırmandığım taşlar ellerimi, yüreğimi çizer. Uçurumun kenarına geldiğim anda dengemi kaybetsem bile tehlikeyi göze alarak kollarına sarılırım.
Yüreğimde açan tomurcuklar hayata bambaşka bakmamı sağlar. Kalbimi hissizleştiren aşkın, kaygı ve karmaşalar ruhumu sarsa da mutluluğu en derinlerde hissederim. Saf bulutların ortasında bulunan siyahlıklar beni boğmaya çalışsa da bir gülüşünle kendime gelirim. Kalabalık kentler yerine yüreğimdeki iki kişilik şehirde yaşarım.
Kirpiklerimde dalgalanan hüzün bayraklarının gölgesinde dudağımda hayat bulan adını zikrederim. Anılarını yürek defterinin sayfalarına yazıp, kapıdan geri dönersin diye gönül kapımı açık tutarım.
