Yüreğim yüreğine düşsün Şiiri - Oktay Çekal

Yüreğim yüreğine düşsün…

Karanlığın fısıltısı sessizliğin rengine karıştı.
İçimdeki haylaz çocuk, sahipsiz kalmıştı.
Her anın boşluğunda, umutsuzluğa bulaştım.
En soğuk duyguların penceresinden bakarken,
Zemheri bir geceydi, ayaklarım titredi.
Çok yalnızdı, dört duvara hapisti.
Bir sigara çıkarıp, çekti yakmadan içine,
Dumansız içti adeta, ciğerlerini düşmedi.
Sonra düşündüm, ömre engeldi zaman.
Her şeye çaresizce, bir bekleyiş türedi.
Aşka yalan bir hayatın koridorlarında,
Çıkarın en zalim oyunlarında,
Bir tutsak yokluğunda, demir parmaklıklarda gibi,
Çaresizce bekliyorum, yorgunluk durağındayım.
Haydi, her şey bitmişken, çık gel geceler güne dönsün.
Bu tutsak zaman, prangalarını söksün tenimden,
Aşkın deryasında, yüreğim yüreğine düşsün.

Oktay ÇEKAL
28.12.2014-21.30