Yüreğim yangınlarda tutsak

Ne sen sor ne ben söyleyeyim
Yaşayamadığımız yılları
Talan olmuş bir yürektir vurgun yediğimiz
Alev alev yükselirken ağıtlar
Katran karası şehirlerden
Terk etmek zordur
Yaşamadığımız, fakat acısına katlandığımız
Bahar tadı sevdaları
Ve verdiğimiz kavgaları
Ve yediğimiz kurşunları
Bir of bile çekmediğimiz
Derin bir ah demediğimiz
Sevgilinin kömür karası gözlerine
Aldırış bile etmeden
Hoşçakal bile diyemeden
Yüreğimizi rehin bırakıp
Terk ediyorduk bu şehri
Katlanmak zordu ayrılığa,
Dayanmak zordu yalnızlığa,
Dakikalar saatler gibi geçiyordu
Her gece kabus gibi üzerimize çöküyor...
Biz ise Şarjör şarjör yükümüzü boşaltıyorduk geceye
Genzimizi yakarken barut kokusu
Bir bir yitiriyorduk çatışmalarda
Dağ yürekli arkadaşlarımızı
Gazetelerde tek bir satır bile geçmiyordu
Politikacılar çürük raporları alıp
Çocuklarını kaçırırken askerden
Bir bir vurulup düşüyordu toprağa
Memleketin yiğit evlatları...
Şehit çocuklarının gözyaşlarını kimseler silmiyordu
Taş basıyorduk bağrımıza, yaralarımıza tuz
Hayat her gün bizi ölümle sınıyor
Bizse her gün feleğin çemberinden geçiyor
İnadına ölüme gülümsüyorduk
Düşmanın kurşunları yakmıyordu ciğerlerimizi
Dostların vefasızlığı yaralıyordu sinemizi
Yinede hayattan yılmıyorduk, yıkılmıyorduk
Ölümüne seviyorduk ölümüne…
FATİH MEHMET YİĞİT