^^Yüreğim yangın yeri
Küllerim savrulmuş…^^
Bir kadın bağırıyor,ağlamaktan kısılmış sesiyle…irkiliyorum..ardından Köpek uluyor…biri mi öldü? mahallede..sonra ezan ardından sela…..ezanla huzur buluyorum ama sela..yüreğimi burkuyor…
Ölümün ıslak nefesini bir kez daha ensemde hissediyorum..artılar eksiler gelip geçiyor aklımdan..Anamdan doğarken ağladığım gibi keşke diyorum keşke..ölürken de gülebilsem…Kalabalıklar içindeki yalnızlığım dürtüyor beni.fazla mı şey istiyorum hayattan..? ? .Bir şey düzgün giderken mutlaka diğeri kötü mü gidecek hep böyle…
Üşüyor ellerim..sol yanımda ince bir sızı..söküp atasım geliyor…
Neden karşımıza eksik çıkıyor bir şeyler..Neden bu eksikleri biz tamamlayamıyoruz..neden? ?
Hemde hayatın göz açıp kapayıncaya geçtiğini bile bile..
Sevilay Şakar
Sevilay ŞakarKayıt Tarihi : 16.7.2008 11:49:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!