Yüreğim Yangın Yeri Annem

Yüreğim yangın yeri, bedenim alev
Gözlerim gök yüzündeki bulut
Beynim hakim savcı yargılayan
Sensizliğe muhabbetim annem.

Kayıbım,yitiğim kendim değilim
Bitip tükenmiyor içimdeki özlem
Kayıp olup gidiyor günlerle havva
Sensiz yaşayışım volkan sönmüyor annem.

Karmakarışık silinmiyor içimdeki özlem
Yırtılmıyor bir türlü yaşama verdiğim ağ
Sensizlik annem beni bırakıyor boşluğa
Boşluklrda sessiz annem özlemler annem.

Yıllar ne kuyular kazdı koydu önüme
Takvimler devamlı değişti çok özlüyorum
Bir virane kimsesiz şehirleri andırıyorum
Atığım her adım özlemler çölü annem.

Aşsız tencere, tuzsuz çorba, bulanık su
Her şey rüzgarların önüne almış beni
Hasretler içinde bedenim eskiyor
Sensiz eskimeleri çekemiyorum annem.

Sana kendi kendime nameler yakıp düşünüyorum
Günün ilk anındaki güne olan hasreti gibi...
Aşk niçindi? yaşam niçindi, sıla kimdi
Biliyormusun annem sensizlik bir volkan.

Lavlar gibi kanatlarımı güne savuruyorum
Hasretin yüreğimde depremleri andırıyor
Depremleri çok yaşadım enkazda kaldım
Senin gül yüzünü görmeden yaşıyamıyorum annem.