Yüreğim yangın yeri Şiiri - Ayşe Uysal

Yüreğim yangın yeri söndüremiyorum
Bu acı beni her gün öldürüyor
Canlı bir cenazeye döndüm
Sadece sadece nefes almak mı yaşamak

Ben sadece nefes alıyorum
Ne zaman çakmışım bu kibriti
Nasıl yakmışım ben bu ateşi
Yüreğim yangın yeri söndüremiyorum

Acın beni uyutmuyor, acıktırmıyor
Takatim kalmadı dayanamıyorum
Bu yangın nasıl sönecek
İnan yüreğim bende bilmiyorum

Dayanmam gerekli biliyorum
Yaram kanıyor ama sarmalıyım
Zorda olsa buna alışmalıyım
Yangın büyümeden, söndürmeliyim

Gözlerim beni dinlemiyorlar
İnadıma daha çok ağlıyorlar
Seher vakti uyandırdı yüreğim
Rabbim bu yangını söndürmendir dileğim

Ateşten gömlekmiş diyorlar azmış
Sanki cehennem benim içimde,yanıyorum
Bu nasıl imtihan yaradan
Kavruldum artık dayanamıyorum

Zaten yaralı bir yürekle yaşıyordum
Hayatla birlikte koşuyordum
Şimdi bu acıyla belim büküldü
Gözümdeki yaşlar yüreğime döküldü

En kötüsü ne yüreğim biliyor musun?
Benim için yanlış düşünmesi
Konuşsam da biliyorum nafile
Ey Rabbim bu nasıl bir çile

İnşallah bulursun ben gibi seven
Canımı istersen al sana verem
Senden ayrılmamdaki neden
Senin canını da yakmamak için

Ben bu ateşin içinde yandım
Sonum ne olur inan bilmiyorum
Yorgun olan ruhum daha da yorgun
Artık sonumu bende kestiremiyorum

Başıma gelen her şey senden
Sen dilemeseydin böyle olmazdı
Onu bana verip geri almazdın
Beni bu acılar içine salmazdın.