Yüreğim Yangın Yeri Şiiri - Cafer Akyol

Çok geç kaldık yaşama sebebim
Yüreğim yangın yeri canım yanıyor
Artık sana kıyamam bunu bilesin
Bırak küllerimle öyle kalayım

Feryadım arşa çıktı duyulmaz sesim
İçten yandım alev alev tükendi nefesim
Hasretin gülüm hasretin birde gözlerin
Sahra çölünde bir pınar gibisin bana

Hayalinle yaşadım durdum her zaman
Bir nefes ötemdesin ulaşamadım
Rüzgârda yanan orman gibiyim
Geç kaldık be gülüm içim yanıyor

Bu tepeyi aşsam varırım dedim
Nefes nefese hep hayali gördüm
Binlerce umut yeşerttim inan her zaman
Gün ışığına hasret yüreğime gömdüm

Geç kaldık güzel gözlüm çok geç
Umutsuzluk kervanına kestim bileti
Temelli taşınıyorum dönmemek üzere
Öldürmek için umut yeşertmeyeceğim

Varsın küllerimi rüzgâr savursun
Kalıntılarım viranelere dönüşsün
Yılanlar çıyanlar baykuşlar ötsün
Bu “Deli Sevda”nın kalıntılarında