Yüreğim Yanar Şiiri - Mehmet Cemal Saydam

'Mensur Şiirlerimden...'

Senin için güfteler yazacak, türküler besteleyecektim...
Motif-motif işlediğim şiirlerime senin için can verecek, senin için yazdığım şiirlerimi besteleyip, sevdamla süsleyecektim...
...

O şiirler ki; senin adınla şekillenmiş, senin aşkınla nakışlanmıştı.
O şiirler ki; sana olan sevgimle bezenmiş ve sana olan tutkumla işlenmişti...
Nakış nakıştı şiirlerim.
Onlar ki; baştan sona, bir kör düğümle anlatırdı davamı ve hep senin için yazılmıştı tamamı...
...
.....

Rüyalarımdan eksik olmadın. Düşlerimden silinmedin ve yüreğimden çekip gitmedin bir gün.
...

Düşlerime girdiğin gecelerde ve o gün içimde bir tutam umut varsa günümde, mutluydum...
...
.....

Aramızda dağlar, aramızda yollar vardı. Ve aramızda, hesap edilmeyen zaman (?)
...

Zor değildi zamanı kapatmak bahar çiçeğim. Zor değil di umuda ışık yakmak... Ve hazan, kapımda nöbet tutarken, ellerindeydi görmek istediğim baharı yaşatmak.
Ellerindeydi baharı yaşatmak mühür gözlüm, ellerindeydi yaşatmak.
...

Ve benim için, dördüncü cemreydin.
Toprağıma düşmedin.
Umutlarımı yeşertip, filizlerini rüzgârda kıran bir mevsim oldun. Bahara erdirmedin...
...

Oysa sana; “Kardelenim-Berivanım” demiştim.
Sen, bakir diyarlarımdan çıkıp geliveren bir çiçek, ahir bir ömrün son ümidiydin.
...

Seni, karşılıksız sevdim...
...

Seni öylesi sevdim ki, sesini duymadığım, seni görmediğim zamanlarda, ipi kopmuş bir uçurtma gibiydim.
Ve öylesi alışmıştım ki sana, bir gün duymasam sesini, karamsarlıklarda çırpınır, cevap vermezdim sesinin olmadığı telefonlara...
Mümkün değildi seni unutmak.
Mümkün değildi seni içimden atmak ve mümkün değildi artık, sensiz yaşamak.
...

Alışmıştık birbirimize...
Geceler çöker, bekâr evime sığınırdım.
Ve telefonlar çalardı.
Sen olurdun.
Sen olurdun ve sesin duyulurdu uzaklardan.
Geceme gün doğar, geri çekilirdi karanlıklar ve yağmazdı o puslu gecelerde, yağmur yüklü bulutlar...
...

Mutluydum.
Sesini duyduğum zamanlarda hep mutluydum. Mutlu ve umutluydum ceylan gözlüm, umutluydum...
...
.....

Kaprislerin olurdu.
Dünyadan elimi, eteğimi çektiğim zamanlar yaratırdın.
Küserdim hayata o zamanlarda.
Kimselere selâm vermezdim. Kimselerden selâm almaz, kimselerle görüşmezdim.
Başımı ellerimin arasına alır, odamın bir köşesinde sabahlardım. Ve tek tesellim, sigaraya sarılırdım.
...
.....

Resimlerin süsler hüzün kokan duvarlarımı.
Kutsal kitabeler gibiydi resimlerin. Onlar, dokunulmazdı.
Ve hatıraların var, bekâr evimin her köşesinde...
Antik eser niyetine saklanan hatıraların.
Su içtiğin bardak, kullandığın kaşık-çatal, kül tablan, yarım bıraktığın sigaraların ve kokulu mumların...
...

Mektupların ise ferman! ...
...

Kutsal bilirim duygularını döktüğün mektuplarını. Ve kırk kilitli sandu-kalarda saklarım onları.
Onlar, bir kere okunmuş ve bir daha açılmazlardı...
...
.....

Seni, nasıl sevmişim, anlatamam.
Ve sensiz zamanlarda nasıl yaşamışım, nasıl yıkılmış ve nasıl yum-ruklamışım duvarları, kimseye duyuramam.
...
.....

Pınarları gözlerinde, başakları saçlarında bulurdum.
Sensiz zamanlarda, çölde çaresiz bir kul, toprak damlı bir evin enkazında, değersiz bir çul olurdum...
Ve sensiz zamanlarda, bu şehrin sokakları dar gelir bana... Caddelere yüreğim, meydanlara cüssem sığmaz olurdu.
Yakmak isterdim sensiz duygularda dünyayı.
...

Ve hep, kuşkularım olurdu...
...

Mümkün müydü bilmiyorum, bu yolda huzura ermek?
Mümkün müydü bilmiyorum, bir daha yüzünü görmek? ...
...
.....

Sineme saplı bir hançer, mermere işlenmiş bir nakış gibi işlenmiş olsan da yüreğime, uzaksın bana.
Uzaksın gözlerime nur yüzlüm, uzaksın gözlerime.
Kuşkularım oluşur. Huzur bulamam.
...

Sensiz gecelerde, sessiz çığlıklar düşer sesime.

Mehmet Cemal SAYDAM
__________________________________________________________

Bu dizelerim, 'Sevgi, Sevda ve Hayat Gerçekleri' içeriğinde hazırlanan, 'SEVDAMA MUM YAKTIM' adlı eserimde de yer almaktadır.