Susuz derenin kenarında nöbet tutup,
Kirpiklerinden buğday başakları umdum.
Katığım soğan, suyum gözyaşım.
Heybemdeki kuruyan ekmeği kalbime attım,
Kalbim yarıldı.
Giyinmem artık sevdanın ayakkabısını.
Yüreğim yalın ayak.
Kör oldum; kaya oyuğuna yuva kurdum.
Kah ıslandım, kah yandım.
Kül oldum.
Çoban kavalını üfleye dursun, yetim doğdum.
Nehirlerin ninnisi yankılansın, uykusuzum.
Giyinmem artık sevdanın ayakkabısını.
Yüreğim yalın ayak.
Umudun zincirinde kırbaçlandım.
Vurduğu yerlerde gül bitmedi.
Yetmedi; hayaline asıldım.
Sarıldığım beyazın çatırında,
Geceyi kanattım sayfalara.
Giyinmem artık sevdanın ayakkabısını.
Yüreğim Yalın Ayak.
Kayıt Tarihi : 8.10.2015 02:04:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Sevgi Gül İlkan](https://www.antoloji.com/i/siir/2015/10/08/yuregim-yalin-ayak.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!