Boş sandalye bulamadım,
Hepsi dolu.
Yağmur benden önce gelmiş,
Tüm yerleri birilerine ayırmış.
Oturamadım; bekledim.
Saçak altında barınmak istedim,
Olmadı.
Rüzgar sandalyelerin sahiplerini
Yüzüme kamçı gibi vurdu.
Islandım.
Ama sesimi çıkaramadım.
Gözlerimi yumdum,
Bu sefer de sahipler yüreğime saplandı.
Kayıt Tarihi : 11.2.2010 20:01:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!