Yüreğim şimdi yangın yeri
Fakat bu öyle bir yangın ki
Ne okyanuslar ne denizler hepsi kifayetsiz.
Söndürebilene aşk olsun,
Sönmüyor içimdeki alevler tüm bedenimi sardı
Bana düşen sadece kül olmak...
Ölüyorum hergeçen gün daha da eriyorum.
Vakit daraldıkça kalbim büyüyüp, içimdeki tüm
anılarla boğazıma düğümleniyor,
tıkanıyorum, nefes alamıyorum.
Aldığım nefes canımı yakıyor, gözlerim doluyor
Sonra hıçkıra hıçkıra ağlayasım geliyor.
Ve dayan gönlüm diyorum, bunada dayan
Bu da imtihan..
İçime akıtıyorum gözyaşlarımı,
Yüreğime su serpilsin diye fakat benzin misali
Daha da alevleniyor, büyüyor, büyüyor......
Kayıt Tarihi : 20.2.2018 16:11:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
İstanbuldan ayrılmama 2 ay varken kaleme alınmış bir eser. Fazlaca özlem içerir..
beğeniyle okudum
TÜM YORUMLAR (1)