Yüreğim Serzeniştee Şiiri - Sevnur Şaylan

Yüzüne her baktığımda,
Ne hissettiğimi bile bilmiyorum artık...
Seni,
Toprağa gömülmüş sevdalar kadar çok sevmiştim.
Kesin olan tek şeyse,
Bu sevda bu zamana ait değildi...
Bu mümkün değildi...
Madem ki yakmıştım yüreğini,
Daha nesi yetmedi bu sevdanın sana,nesi! ...
Mecnun ol demedim ki sana,
Sadece kendin olsan yeterdi bana.
Ama inan,
Bunlar sana şu an söylemek istediklerim de değil...
Sonuçta insansın ya,
Sonuçta insansın!
Sonuçta bir yüreğin var değil mi?
Taştan da olsa,adı yürek değil mi? ...
Vicdanı olmayan bir yüreğe sahip insana bunları söylemem,
Ne kar eder bilmem...
Ve inan,
Umrumda da değil...
Bu defa herşeyi kendim için yapıyorum.
Zehrini akıtıyorum son damlasına kadar yüreğimden...
Benden,ömrümden ne kadar çalsa da,
Başardım bak işte...
Elbette ki tüketmedim içimdeki o büyüük sevdamı.
Adını nefret koymuşlar bu duygunun,
Haberim yokmuş...
İşte,sana her bakışımda hissettiğim de bu olmalı işte...
Şuncacık hakkım varsa daha helal değildir sana!