Yalnızlık denizinde kayboldum
Bulamıyorum yönümü sensiz
Neden bu kadar acıyor içim
Hangi sürgünlerde yüreğin
Dünya neden bu kadar karanlık
Hangi limana bakar gözlerin
Aç kenetlenmiş dudaklarını
Güller açsın her yanı
İncinip büzülmesin
Konuş bir şeyler söyle
Umuttan yana dökülsün sözlerin
Tut ellerimi bırakma sakın
Sana emanet yüreğim iyi bak
İncitme sakın
Alnıma yazılmış kader gibisin
Hüviyetim,şahsiyetim,benimsin
Nereye gitsem,hangi yöne konsam
Peşimden gelir hasretin
Yerine koyamam kimseyi
Hiç kimse sen değil
Sen başlı başına yaşama sebebimsin
İster yakınımda ol ister uzaklarda
Hiç farketmez
Bütün mesafeler sensin
Ruhum senin,yaşantım senin eserin
Senden başka hiç bir şeyle huzura ermem
Dört kitaba inandığım gibi emin sevgimsin
Heves değil inan ruhumda dolaşan duygularım
İnancın yoksa eğer,fal baktır
Sor bir erbaba söylesin
Yüreğim senin
Sakın ha incitmeyesin! ! !
Kayıt Tarihi : 22.10.2013 16:20:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!