Yüreğim Seni Çok Sevdi Şiiri - Süleyman ...

Ben senin en çok gözlerini sevdim
Her baktığında yüreğimde kıyametler koparan gözlerini
Dolu ve dumanlı yanlarını sevdim bakışlarındaki
Belki bir ceylana benzemesi gözlerindeki masumiyetin
Bir ummana benzemesi belki içinde kaybolduğum
Sonsuz engin ve derin
Hep böyle hüzünlümü bakar senin gözlerin

Ben senin en çok kaşlarını sevdim
Daha dördünü bulmamış bir hilalin nakışında
Ayın ondördü gibi yüzündeki iki kara hilali sevdim
Kızdığında çatılan yanlarını
Masum mazlum ve de hırçın
Hiç mi akıldan çıkmaz senin hilal kaşların

Ben senin en çok gülüşünü sevdim
O gülüşün nelere kadirdi gülüm bilsen nelere
Can yürüdü mecalsiz hücrelerime
Güldün mü güller açardı gönül bahçemde
Utangaç samimi ve serin
Hep mi cana can katar senin bu gülüşlerin

Ben senin en çok acıtan yanlarını sevdim
Dokunmaya çalıştıkça yüreğime inerdi uzaklığın
Yüreğime saplanmanı sevdim senin hançer misali
Yanmayı sevdim sonra ateşlerinde hasretinin
Kanayan yanlarıma sen bastım sonra
Derman hasret ve sevda gibi
Her derde devamadır gülüm senin ateşin

Ben senin en çok adını sevdim
Yaralı ve mazlum duruşunda
Taştan taşa sekerken kırılan yanlarını sevdim sonra
Oysa şimdi saçlarından yakalamak varken sevdayı
Koşmak yakışmazmıydı bize Xezalım
Çılgın özgür ve de bakmadan arkamıza
Hep mi özlem saklı gülüm senin adında

Ben senin en çok yüreğini sevdim
Yüreğinde yer bulmaktı bütün umudum
İhtiyacım olan sığınacak bir liman bulmaktı yalnız
Onca fırtına,onca girdap ve onca kayboluşlardan sonra
Pusulasız bitkin ve kırgın okyanuslara
İtlica etmekti muradım yüreğinin limanına
Mağrur özgür ve dingin
Hep mi böyle huzur verir gülüm senin yüreğin

Ben senin en çok imkansızlığını sevdim sonra
Ve yaklaştıkça ıramanı gülümseyerek
Aysız bir gecenin samanyolunda
Uzansam dokunabilecekmişim gibi gelen
Yıldız yıldız gözlerini sevdim
Vuruldum,ağladım sonra uzaklığına ellerinin
Kendimi sende bulmayı sevdim
Tüm kayboluşlarımın ardından
Ölüp ölüp varlığınla can bulmayı sevdim
Gerçek gururlu yalın
Hep mi sana çıkar gülüm bütün yollarım