Yüreğim nadasta

yüreğim nadasta

bir kumral akşamdı kabataş
yüzünün sacında ışıyan,
sıcak iki kestanedir gözleri.
yer yer çiller biten, birer çıtlayan
ateş çiçekleriydi sinesinde.
güneş gülüşünü onda unutmuştu
sabah ise şavkını gözlerinde
siyah ve cömert bir tişört eğninde savruktu
sol omzundan arzu gibi taşar
fanilanın askılığını açığa çıkarırdı.
sağ eliyle nazenin toparlar
sol eliyle buğday sapı saçlarını
lüleler göğüs tümseklerine salardı
alık alık şiir gibi çaktırmadan bakardım
işvesi de cilvesi de banaydı çakardım.
sonrada bilmediğim adını arkamda bırakıp
günlük yürüyüşüme kalkardım..
yüreğim nadasta yasta
belce kadını unutmadan asla
bakmayacak bir başkasına..
şiiri susturmamalı yine de..
ne kaldı dilimde şiirden başka..

12 eylül miladi