Yüreğim Kimsesiz Şiiri - Erol Güldiken

Beni üşüttüğün serin saatlerde karşıladık yine akşamı,
Batan güneşin hüznünde kaldı gözlerim…
Ve ellerim… Soğuktu tenin, dokunamadı titrerken…
Ve kollarım… Sarmalayamadı seni ürkek…
Bırak sevdan biraz da tersine aksın,
Kendi çıkmazlarında eksik adım sekerek…

Deniz kokusu sardı şehri yosun yosun…
ölüm sızıyorken yüreğimden,
sevdam hazan rüzgarında savruldu…
Yoksun…
Mevsimler küskün, eylül acıtıyor yüreğimi yine…
Ah o kahrolası saatler…
Yanımda olmadın ya sevdanla, sessiz…
Ve ben en hazin türkülerle uzaklaştım yüreğimden,
Baktım, bahçemde yoksun, aşkım kimsesiz…

Unutsam mı dedim…
Zehir aktı içime zakkum çiçeklerinden…
Sesim çıkamazdı ki cenderedeyken duygularım;
Yüzleşemedim anın gerçeğiyle, zaten anlayamazdın…

Sustum, gözlerinde susturdum duygularımı, olmadı…
Çok zordu nefes almak, zihnim bulanık;
Ya da bir an, hatırlamak istemedim son saatleri,
Neden diye soracaktım oysa, gücüm kalmadı…

Beni üşüttüğün serin saatlerde karşıladık yine akşamı,
Hayat alabildiğine eylül, veda yamaçlarına düştü şarkılar…
Daha neyi beklemiştim bilmem ki, vuslat ve hasretin raksında…
Ayrılırken, ellerini kalbim titreyerek tuttum,
Ve bir akşam vakti sevdanla özlenmeyi unuttum…

Erol Güldiken… 29.9.2011