Esmer tenli bir çocuktu
Şehirlerarası minibüsünde.
Tuttum sevdim onu.
Gözlerimle.
Ürkek,
Çekingen bakışları vardı.
Bir o kadar da meraklı…
Tuttum sevdim onu.
Sözlerimle.
Dokunmadım eline,
Ya da yüzüne.
Bilirim çünkü
Dokununca solar tüm çiçekler.
Yüzüme baktı babası,
Mahcubiyet dolu gözlerle.
Teşekkür edemedi bana,
Çocuğunu sevdiğim için.
Yeltendi.
Ama konuşamadı.
Utandı.
Kekemeydi adam.
Yüzü kızardı.
Ben de utandım.
Kızardım.
Tanrı yetisiz yaratmıştı onu.
Tüm kudretiyle…
Kekemeydi adam.
Yüreğim kekeldi.
Gözlerimi kapattım.
Kayıt Tarihi : 7.5.2017 16:50:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!