Yüreğim Karlı Şiiri - Mecit Aktürk

Mahvettik dünyayı; yüreğim karlı!
İçim kan ağlıyor, kanıyor dostlar!
Kime rastladıysam üzgün, efkârlı
Suçu başkasında sanıyor dostlar.

Açınca ozonda sayısız gedik
Gezegen önünde başımız eğik...
Gelecek nesiller bakıyor dik dik
Hiddetle hesabı sunuyor dostlar.

Doğayken en güzel, emsalsiz konak
"Bahçe"den olur mu file sığınak?
Bülbül dahi yasta; şu hâle bir bak!
Dallara baykuşlar konuyor dostlar.

Goriller tutsakken dar bir kafeste
Merhamet aradım; yoktu adreste
Zehir soluyoruz her bir nefeste
Ağaçlar tutuşmuş, yanıyor dostlar.

Yüklenmiş giderken tonlarca atık
Yan yatmış gemiler, tankerler batık
Gıdalar hormonlu, bozulmuş katık
Lokmalar zehire banıyor dostlar.

Ne kalbi, ciğeri, ne taze teni
Emânet demedik, bozduk bedeni
Nargile, sigara kanser nedeni
Nikotin hücreye siniyor dostlar.

Başları özenle gömsek de kuma
Kâbuslar doluyor hergün uykuma
Egzozu verdikce yüksek rakıma
Zift olup, yağmurla iniyor dostlar.

"İnsanız" demekten insan ürküyor
"İnsanım" diyenden hayvan korkuyor
Şeytan bile bizden yaka silkiyor
Hayretle, ikrâhla anıyor dostlar.

Süratle erirken buzulun buzu
Hiç kimse demesin ağır bu yazı
Çok söze ne hâcet, şiirin özü
Dünyamızda hayat sönüyor dostlar!