Yüreğim Karakış Şiiri - Müjgan Asıl Kefeli

Daha dün, yazdan kalma bir sarhoşluk vardı
Üzerimde.
Başımda duman duman sonbahar yelleri esiyordu
Yer gök flu
Geçen yıldan emanetin kalmıştı şuralarda bir yerde
Acele et!
Karakış geliyor gönül bahçeme…

Tipi vurmuş yüreğime göz gözü görmüyor.
Bir yandan kar diğer yanda boran,
Geçit vermiyor sevdaya.
Saçaklarda buzlar gerdanlık olmuş
Bir bir diziliyor bağrıma.
Koca çınarlar beyaz örtüye teslim,
Rehavete uğramış yıllar teğet geçiyor,
Yorgun,belli belirsiz sallanıyor dallar.
Eskisi gibi gölgesi yansımıyor yaprakların.
Yuvasını kaybetmiş kanadı kırık kuş,
Duruyor pencere önünde,
Bitkin ürkek ve şaşkın bakıyor gördüğüne
Belli ki oda can sıcaklığı arıyor,
Bir omuz ki güvenilir.
Ayaz yemiş yüreği kan revan.
Avuçlarımda minik serçe savunmasız titriyor.

Gözlerim dalıyor bir an maziye.
Buram buram kestane kokusu yayılıyor odaya
Sobanın üstünde çaydanlığın tıkırtısı,
Müzik sesine karışıyor.
Kapatıyorum gözlerimi
Eski şarkıları mırıldanıyorum içimden.
Bir odun daha atıyorum.
Kor ateş aydınlatıyor odanın duvarlarını,
Silüet’in yansıyor pencereye.
Camların buğusuna ismini yazıyor
Resmini çiziyorum en son halinle.
Geçen yılda kar yağıyordu aklımda kaldığı kadarı ile
Bu kışta yoksun yollarına çığ mı düştü?
Kahretsin; sen düştün yine gönül dağlarıma.

Tabiat beyaz gelinliğini giyinmiş
Saf ve temiz
Mutluluğa çağırıyor beni sensiz.
Geç almışım ‘o’ günlere
Bir daha severmiyim oda belirsiz.

‘’Sahi havlar soğuk kalın giyin üşütme kendini’’

Emi…

Gamze YAĞMUR

12.11.2012