Yüreğim Kanıyor Annem... Şiiri - Özlem Ö ...

Bazen üzerdim seni, kızdırırdım, bilemezdim ki birgün bunu yaptığım için yüreğimin kanayacağını. Keşke yapmasaydım diye kendime lanet edeceğimi. Keşke seninleyken daha çok seninle olsaydım, keşke daha çok sesini duymak için sürekli seninle konuşsaydım, keşke kömür karası gözlerine daha çok baksaydım, keşke bana gülümsediğinde dudağında beliren kıvrımlarından öpseydim, keşke saçımı okşadığında içime yayılan huzuru, alnımdan öptüğünde bıraktığın sıcaklığı bir kutuya koyup saklayabilseydim. Dallarım kırıldı benim annem gittiğinden beri. Can tükendi yüzüm gülmüyor. Sen gittiğinden beri kimse alnımdan öpmedi, saçımı okşamadı, bana senin gibi gülümsemedi. Sen gittiğinden beri huzur anlamını yitirdi sözlüklerde. Bir boşluk kaldı yüreğimde ne yaptıysam dolduramadım. Sevgi istedim, seninki gibi derin ve karşılıksız bir sevgi aradım herkezde ama bulamadım. Sen gittiğinde herşey yok oldu, hayat yok oldu, güneş yok oldu,sessiz ve soğuk bir karanlık başladı. Merak etme annem üzülme sen annem herşey yavaş yavaş aydınlanacak, sen böyle olsun isterdin, kızının ağlamasına dayanamazdın, sana kavuşuncaya dek yaşamalıyım, senin için yaşamalıyım, çünkü sen hep bizim için yaşamıştın. Ölümden korkmazdın, ölümden çok beni, bizi ardında bırakmaktan korkardın, kimselere emanet edemezdin. Allahıma emanet ettin bizi annem. Hastaneye yatman gerekmişti, yattın ama çıkamadın annem, kurtulamadın. Sen beni bırakıp gitmezdin, dayanılmaz acılar çekiyordun, bende seninle birlikte dayanılmaz acılar çektim, senin acıların sona erdi, şimdi olman gereken yerdesin cennette yada cennet sende. Benim acılarım hep kanıyor yüreğim hep kanıyor annem.
Söyleyecek çok şey var ama kelimeler yetmiyor, yüreğim dayanmıyor anlatmaya... Anneler günü benim için çok zor geçiyor sen gittiğinden beri, ama hayat bu katlanmak gerekiyor ölümün acısına bile... Böyle olmak zorundamıydı anne?
Annem, anneciğim seni seviyorum. Yeryüzündeki herşeyden çok.
Seni çok özledim, kokunu, yüzünü, sesini, ellerini herşeyiniii:(
Belki bir kuş konarsa pencereme, sevgimi yüklerim kanatlarına, birde öpücük kondururum alnına al bunları anneme götür derim getirirmi anne?
Belki düşümde gelirim yanına sarılırım sımsıkı, içime çekerim kokunu doyasıya ki uyandığımda hatırımda kalasın, öperim yanaklarından, güzel gözlerinden ' seni seviyorum ' derim.. 'seni seviyorum' derimmmm.
Belki sen şimdi beni görüyorsun ve bunları yapamasam bile seni ne kadar çok sevdiğimi ve hep düşündüğümü bir saniye bile aklımdan ve gözlerimden gitmediğini biliyorsun. Ağladığıma bakıp üzülme sakın ben sana böyle yazıp içimi döküyorum annem seninle konuşup seller aksada gözümden üzülme annem. Ama sen ağlama olur mu kuşum?