Yüreğim kafeste kaldı Şiiri - Tuğba Gündüz

YÜREĞİM KAFESTE KALDI

Dokunmayın bana Yaralıyım zaten.
Gönlümü koymuşum Bir kafese tünüyor Sensizlikten bir umut. Kalsın orda bir yanım Unut onu derken
Bir yanım
Feryat figan edercesine. Anlatamıyorum.
Bir küfre sürüklüyor yüreğimi Sevgi dedikleri bu mu?
Bir kafesin içinde

Çırpınması mı yüreğin? Bir umut edip
Yol gözlemek mi? Bilemedim dayı…
Yokluğuna kaç kurşun sıktıysam da Varlığı kadar acıtmadı canımı… Kırık dizlerimin üzerine çöküp Kırık kalemim ile
Kırk satır yazdığım acılarımı
Sallıyorum gönlümün kucağında. Kimsesizim, çaresizim,
Kendi kendinden habersiz
Acılarını büyüten bir şairim…