Yüreğim Kadar Şiiri - Dursun Duran

Asla yüreğim kadar erkek olamadım.
Çıkıp yaşamın orta yerinde,
Bağıramadım tüm pisliklere.
Beni küçülten,
Yüreğimin büyümesiydi.
Hangi mermiye sarılıp,
Onun gibi kana bulanmıştım ki.
O hep erkek'ti benden.
Ruhsuz yaşantıma,
Boyun eğmedi asla.
O hep yumruktu havada;
İsyankardı,şerefliydi.
Yıldız çiçeklerine uzanırken bile,
Gururluydu.
Güz yapraklarına sarılıp kaçarken,
Onun haklı mücadelesini gördüm.
Dönemedim.
Asla yüreğim kadar erkek olamadım.
Bir küçük kız telaşı ellerimde,
Diz boyu utancıma baktım,
Yüreğime sarılıp ağladım.