Yüreğim Hep Bir Kuş Oldu Benim

Hep yüreğim kuş oldu benim,
Devamlı kanat çırptım bilinmezliğe
Yoruldum,
Heybetli bir ağacın dalına kondum.

Heybetine yakışmayan asaleti
Beni attı dalından
Kırılan kanadımı sarmadı
Kış geldi, üşüdüm.

Donmak üzereyken,
Açık gönül penceresinden girdim içeri,
Sıcacıktı yürek sevecen ve samimi,
Beden diliyle değil, Yürek diliyle paylaştık,
Sevgiyi, saygıyı, verilen değeri.

Ağaç kıskandı bizi,
Rüzgarla birlik olup,
Dallarıyla vurdu,vurdu pencereye,
Pencere kırılmasın, gönül üşümesin diye,
Uçtum pencereden tekrar bilinmezliğe.

Birdaha girmedim o pencereden,
Birdaha konmadım beni atan ağaç dalına,
Artık korkmuyorum, şu fani ölümden,
Bekliyorum istediği vakit, gelirse gelsin,
Beni alacak kadar severse, sevsin.

Ankara/29.04.2006 Hülya Dal