Yüreğim Enkaz Yeri Şiiri - Mustafa Ardıç

Bu ne yaman bir acı ki içimde derin bir kasvet.
Deseler 6 Şubat'ta sabaha doğru kopacak kıyamet.
O an, şaşkınlık içinde kaçışlar olur en büyük servet!
Ana, baba, evlat herkes kendi derdine düşer elbet.

Mevsim kış, hava ağır; ruhum ise yapayalnız.
Maraş, Hatay, Malatya, Osmaniye ıpıssız…
Adıyaman’ı hiç sormayın, o zaten sahipsiz.
Kader midir ihmal mi hepsi sorgusuz, sualsiz.

Yürek parçalıyor feryatlar, figanlar, çığlık sesleri…
Nice bedenler gördüm; ne kolu var, ne de eli.
Dayanır mı buna bilmiyorum, Anadolu’nun yüreği.
Sormayın beni, yüreğim sanki bir enkaz yeri.

Tarifi imkansız, kelimelere sığmıyor bu acı.
Memleketimin her tarafını ölüm kokusu sardı .
Toprak, artık kabul etmiyor bu kadar kefensiz canı.
Dedim ya sormayın beni, yüreğim sanki bir enkaz yeri!