Yüreğim Deniz Şimdi Şiiri - Şeref Ayazgün

Bir öpüşündü,
Bir dokunuşundu beni mutlu eden.
Bir sarılışındı,
Tatlı tatlı bakışındı, dertlerimi alıp götüren.
Seni seviyorum deyişindi,
Yeri göğü inleten.
Sensin yüreğimdeki sevgiyi yeşerten,
Sensin mutluluğuma mutluluk ekleyen,
Sensin gönlümdeki aşka, sebebiyet veren.
Yüreğindi beni sana getiren,
Gözlerindi beni bitiren.
Öyle mutluydu,
Öyle sevgi doluydu ki yüreğim.
Sanki kanatlanıp uçacak gibiydi.
Seninle huzurluydu,
Seninle sevgi doluydu.
O büyük sevgimin,
Karşılığı bumuydu.
Yüreğim deniz şimdi.
Gidişinle hırçınlaştı,
Zamansız gidişini bir türlü kaldıramadı.
Fırtınalar koparttı,
Felaketler yarattı,
Kendi içinde büyükçe bir yara açtı,
Kapatamadı, Kanattı.
Sevgi dolu değil artık yüreğim,
Nefret dolu,
Ayrılıkmış demek, bu aşkın sonu,
Neylesin şimdi yüreğim sensiz,
Nasıl yaşar ki sevgisiz,
Böyle bir gidiş olabilir mi sebepsiz.
Şimdi kim gelirse gelsin,
Girsin yüreğime, gezinsin.
Keşfetsin, keşfedilmeyen yerleri
Ama sakın zarar vermesin.
Kirletmesin.
İçinden bir şeyler alıp götürmesin.
Üzmesinler artık yüreğimi,
Onca yaşantıdan sonra,
Biraz olsun sevilmeyi,
Hak etmedi mi?
Kabullendim artık gidişini,
Unutmuyorum,
Unutamıyorum bitti deyişini,
Anlamadım ki bu gidişin sebebini,
Yüreğim deniz şimdi.
Bitmek bilmeyen dalgalarla,
Yıkıp dağıtan fırtınalarla,
Mavi, yeşil hırçınlığıyla
Yüreğim deniz şimdi,