Yüreğim darmadağın Şiiri - Mahmut Çiçekdağı

Yüreğim darmadağın
Çöküyor ağrılarından
Sensizliğin karanlıkları doğuyor nefesime
Sokaklar bomboş, ıssız, sessiz
Kaldırımlar soğuk kimsesiz
Ve
Yine ben bir kuytu köşede
Kelimelerin kırgınlıklarıyla çaresiz
Gecenin üşütmelerinde gölgelerin
Sensizliği siyah elleri düşlerimde
Reddedilmiş anılarımın çığlıkları bahçemde
Sensizliğin izlerini aramakta
Kelimelerin kekelediği kağıda ismini
Sessiz ölüm kokulu odamı
Tüm kapıları açtım
Yakamadım yarım kalan mumlarımı
Kanamaya yüz tutmuş anılarımı
Bıraktım yalın yanan sokak lambalarına
Bu gec mor gözlerim umutlarım
Sensizliğin dolu dizginleri vurur yalnızlığıma
Ayrılığın kamçıları vurur özlemin zifiri karanlığına
Cam karası gözlerindeki ümitlerim yılgın, yorgun, bitkin hasretinle
Gökyüzüne bırakıyorum sensizliğin sarhoş haykırışlarını
Sıvası dökülmüş duvarlardaki donmuş anılarımla
Son yolculuğa çıkıyorum
Dudağından dökülen izler ile bitiriyorum
Seni seviyorum